Nieudana próba bycia ,,normalnej''

Przez 2 i pół dnia próbowałam być tą dawną szczęśliwą dziewczyną, którą byłam jakieś pare miesięcy temu. Jadłam co, jak i gdzie chciałam. Nie miałam żadnych wyrzutów i głupich ideałów. Nie przeszkadzał mi tłuszcz na udach i pełny brzuch. Teraz wstydzę się tego gdy jestem najedzona. Panikuje, gdy przytyje. Miałam fatalny dzień w szkole i miałam jakiś duży brzuch od ostatnich napadów. Przytyłam, widze to w udach. Spodnie zrobiły się ciasne. A tak mi już dobrze szło od zeszłego czwartku do niedzieli południa... Wczoraj miałam kryzys i zdałam sobie sprawe z tego, ile zjadłam i co robie mojemu żąłądkowi. Zatęskniłam za byciem głodną i moim płaskim brzuchem z wystającymi kościami biodrowymi.

Wcale nie planowałam tego, że tu wróce i moim głównym załóżeniem nie było to, że czułam się gruba jak świnia. Powodem, dla którego tu trafiłam były moje problemy w rodzinie i z chłopakiem. Przestałam jeść, zamknełam się w sobie. Przychodziłam ze szkoły i ryczałam do wieczora w łóżku. Tak sie stało, że schudłam co mi się spodobało. Zaczęłam liczyc kalorie, ściągnełam do tego apke na iphona i wszystko już miałam pod kontrolą. Teraz ana jest całym moim światem, z którego nie wyjde bez pomocy.